TFRS 17 (มาตรฐานการรายงานทางการเงิน ฉบับที่ 17 เรื่อง สัญญาประกันภัย)

TFRS 17 ย่อมาจาก มาตรฐานการรายงานทางการเงิน ฉบับที่ 17 เรื่อง สัญญาประกันภัย (Thai Financial Reporting Standard 17: Insurance Contracts) เป็นมาตรฐานการบัญชีใหม่ที่กำหนดขึ้นเพื่อใช้กับสัญญาประกันภัย
สาระสำคัญของ TFRS 17
TFRS 17 มีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงการรายงานทางการเงินของบริษัทประกันภัยให้มีความชัดเจน โปร่งใส และเปรียบเทียบกันได้มากขึ้นทั่วโลก โดยมีสาระสำคัญที่สำคัญดังนี้:

• เปลี่ยนวิธีการวัดมูลค่าหนี้สินสัญญาประกันภัย: กำหนดให้บริษัทประกันภัยต้องวัดมูลค่าหนี้สินสัญญาประกันภัย (Insurance Contract Liabilities) ด้วย มูลค่าปัจจุบัน (Current Value) ที่สะท้อนถึงประมาณการกระแสเงินสดในอนาคตที่บริษัทคาดว่าจะได้รับและจ่ายออก รวมถึงการปรับปรุงความเสี่ยงที่ไม่ใช่ทางการเงิน (Risk Adjustment) ด้วย
• การรับรู้รายได้และกำไร: เปลี่ยนวิธีการรับรู้เบี้ยประกันภัยรับเป็นรายได้ โดยจะรับรู้เป็นรายได้เมื่อได้ให้บริการประกันภัยแล้วเท่านั้น และต้องแยกส่วนที่เป็น ผลการดำเนินงานจากการบริการประกันภัย (Insurance Service Result) ออกจาก ผลกำไร/ขาดทุนทางการเงินจากการประกันภัย (Insurance Finance Income or Expenses) อย่างชัดเจน
• เพิ่มความโปร่งใส: กำหนดให้มีการเปิดเผยข้อมูลในงบการเงินมากขึ้น เพื่อให้ผู้ใช้งบการเงินเข้าใจถึงผลการดำเนินงาน ฐานะการเงิน และความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับสัญญาประกันภัยได้ดียิ่งขึ้น
  ผลกระทบหลัก
  มาตรฐานนี้ถือเป็นก้าวสำคัญสำหรับอุตสาหกรรมประกันภัย เพราะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในหลายด้าน เช่น:
• การคำนวณและการวัดมูลค่าทางบัญชี (ต้องใช้ข้อมูลและแบบจำลองที่ซับซ้อนขึ้น)
• การนำเสนอข้อมูลในงบการเงิน (โดยเฉพาะงบกำไรขาดทุนเบ็ดเสร็จ)
• ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศและฐานข้อมูล ที่ใช้ในการประมวลผลข้อมูล
• การบริหารความเสี่ยงและการวางแผนกลยุทธ์ ของบริษัทประกันภัย
  TFRS 17 เป็นมาตรฐานของไทยที่อ้างอิงมาจาก IFRS 17 (International Financial Reporting Standard 17) ซึ่งมีผลบังคับใช้ในระดับสากล และในประเทศไทยมีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 มกราคม 2568 (ตามกำหนดการล่าสุด ณ ปัจจุบัน) เพื่อใช้แทนมาตรฐานเดิมคือ TFRS 4 เรื่อง สัญญาประกันภัย